Porto Marino

Wspominałam Wam, że na urlopie zrobiliśmy zapas zdjęć, więc będę je prezentowała. U mnie dzisiaj paskudna mokra pogoda, pochmurnie, może się rozjaśni, ale na razie jest typowo jesiennie. Tym bardziej letnia, słoneczna sesja poprawi humor nie tylko mnie.
Kiedy mamy trochę wolnego czasu, dobrze jest, zrobić sobie taki zapas sesji, bo jak już wrócimy do pracy, to z tym czasem tak różowo już nie jest.
Przy prowadzeniu bloga bardzo ważna jest systematyczność, poza tym, brakuje mi pisania do Was, czytania komentarzy i obserwowania Waszych blogów, a doba nie da się rozciągnąć, dlatego dobrze jest mieć taki zapas.
Zatem przedstawiam Wam port we Władysławowie, mój prawie marynarski styl, piszę prawie, bo tak naprawdę poza torbą nic z tego stylu nie ma ha, ha, koszula w kotki, torba w paski, taki misz-masz,
Porto Marino.

Lubię jak wiatr tak wieje, uwielbiam jak rozwiewa moje włosy, w ogóle lubię wiatr.

Do koszuli w kotki, oczywiście w biżuterii również kotki.

Z wieży widokowej, a dokładnie z 7 piętra, rozciąga się taki piękny widok na półwysep helski, Hel, na port we Władysławowie.

 Jeszcze niedawno te spodnie były prawie dopasowane, na pewno nie były w tym momencie boyfriendami, a teraz już są, i gdyby nie pasek, to mogły by mi spać, bo bez rozpinania przechodzą przez biodra.

Pierścionek z masą perłową robiony był na zamówienie, bardzo go lubię, jest wyjątkowy.

Spodnie - Mohito, koszula - Bonprix, klapki - Gino Rossi, okulary - Steve Madden

fot. Sylwan