Koralowe gody w dwumieście

Celowo na termin naszego urlopu, wybraliśmy czas, kiedy przypada nasza rocznica ślubu. Tym razem okrągła - 35, czyli koralowe gody. Ani się człowiek obejrzał, a kawał życia przeleciało, dzieci urosły i nawet wnuków się doczekaliśmy. Powiem Wam, że oboje uwielbiamy morze, a pierwszy raz razem, byliśmy nad morzem rok przed ślubem, ale w całkiem innych rejonach Bałtyku. 

Aby uczcić nasz dzień, postanowiliśmy udać się do Trójmiasta, ale w czasie podróży trochę plany zmodykowaliśmy i zrobiło nam się dwumiasto. Z Władysławowa pociągiem pojechaliśmy do Gdyni, darowaliśmy sobie zwiedzanie Gdyni. Tu przesiedliśmy się w kolej podmiejską i pierwszy do zobaczenia był Sopot. Co prawda ja już tu parę razy byłam, ale mąż nie, a bardzo chciałam, aby zobaczył Gdańsk i Sopot.

Oczywiście zaczęliśmy od monciaka, po drodze - krzywy domek  i molo. Zdjęć będzie może więcej niż zwykle, wycieczka udana i  pogoda bardzo zmienna to i fajne fotki wyszły.

Jak zwykle musiałam zrobić fotkę studzienki, robię w każdym mieście, jeśli tylko ma taki napis, szkoda, że u nas takich fajnych studzienek nie ma.

 Od męża dostałam srebrną paletkę z bursztynami, bardzo ucieszył mnie ten prezent, w czasach plastyka nosiłam paletkę zrobioną własnoręcznie z drewna, pomalowaną farbami i noszoną na rzemyku, nie wiem co się z nią stało.

 Do tej paletki, bardzo pasuje moja bluzeczka namalowana ręcznie przez mojego syna, z portretem mojej mamy, przedstawiałam ją w tamtym roku.

Z Sopotu, również podmiejską koleją pojechaliśmy do Gdańska, udaliśmy się na starówkę. Mogliśmy oczywiście pojechać samochodem,ale w planach mieliśmy zjeść coś i jakimiś procentami uczcić nasze święto.

Trudno było cokolwiek zobaczyć, trafiliśmy na Jarmark Dominikański, mnóstwo budek ze wszystkim, skutecznie zakrywało piękne doły kamienic, schodki i całą cudowną architekturę. Ciężko było zrobić zdjęcia, tłum ludzi przebijający się we wszystkie kierunki. Ja nie lubię takiego tłoku. Długo też szukaliśmy fajnej knajpki, a nie zwykłej pizzerii, albo brakowało miejsc albo nie mieli tego, co ja miałam w planach na tą kolację.

 Wreszcie trafiliśmy do Latającego Holendra, na szczęście był wolny stolik i w karcie były mule. Bardzo je lubię, u nas oczywiście żadna restauracja nie podaje.

A potem był jeszcze spacer nad Mołtawę.

Moja stylówka - spódnica kupiona w duńskim outlecie, bluzka hand made Piotr, koturny - K&M, jeansówka - House, torebka - New Look

Mój mąż - spodnie - Wrangler, koszulka - Atmosphere, buty - Lee Cooper, torba - Fila, jeansówka - Reserved