FUTRO - tak, czy nie ! Fur yes or no

Już dawno zbierałam się z poruszeniem tego tematu. Wiem, że może być on, przysłowiowym kijem w mrowisko, ale że bloguje już prawie dwa lata, uważam, że czas najwyższy.
Ciekawa jestem Waszego zdania, jak wy podchodzicie do sprawy futra. Czy macie i nosicie futra naturalne, czy może wolicie sztuczne.
Od początku świata, człowiek okrywał się zwierzęcą skórą, początkowo nie miał wielkiego wyboru, jeśli chodzi o tkaniny, a warunki atmosferyczne temu sprzyjały, poza tym, polował na zwierzęta, zjadał je, a skórę wykorzystywał. Przez wszystkie wieki, futra były noszone, kiedyś były wyznacznikiem bogactwa, przynależności, królowie i książęta nosili najdelikatniejsze i najdroższe.
W drugiej połowie  XIX w, francuska firma Revillon, rozpoczęła produkcję wyrobów z futra, traktując ten rodzaj materiału jako tkaninę, odbiorcami w głównej mierze były oczywiście kobiety.
Do dziś dnia naturalne futro jest wyznacznikiem bogactwa, elegancji, futra z norek, gronostai, lisów, często goszczą na szyjach aktorek na rozdaniu Oscarów, czy innych galach.
Sztuczne futro pojawiło się dopiero w latach 50-tych ubiegłego wieku.
Z biegiem lat i świadomości społeczeństwa dotyczącej hodowli zwierząt na futro, zaczął się ruch obrony zwierząt, zaczęła to obrończyni praw zwierząt Brigitte Bardot. W 1980 roku powstała organizacja PETA.
Dołączali się znani celebryci, aktorzy, modelki, zaczął się medialny szum, który trwa do dziś.

Futro sztuczne, też  jest piękne, dobrze wykonane nie różni się od futra naturalnego, poza ceną oczywiście.
Niestety wielu znanych projektantów; Fendi, Isabel Marant, Dior, Emilio Pucci, Valentino, Roberto
Cavalli, woli futro naturalne, bo ładniejsze, bo szlachetniejsze, bo szybciej ulega biodegradacji.

fot. internet

Madonna od lat jest wegetarianką, nie sądzę by założyła naturalne futro, jak widać sztuczne też może być ładne i nie kiczowate, jak niektórzy uważają.

Niestety ja wegetarianką nie jestem, nawet kiedyś próbowałam nie jeść mięsa, wytrzymałam tydzień. Lubię mięso, i nic na to nie poradzę. Dlatego dopuszczam  w swoim umyśle, skóry ze zwierząt, które człowiek zjada. Noszę buty, torebki, płaszcze, kurtki,  paski ze skór świni, cielaka. Mięso i tak zostało zjedzone, więc skóra po prostu nie zostanie zmarnowana. Idąc tym tokiem myślenia, dopuszczam również kożuchy i futra z królika, bo mięso tych zwierząt, również jest spożywane. Głupotą byłoby te skóry po prostu zniszczyć.
Rozumie Eskimosów, że noszą naturalne skóry, jest tam strasznie zimno, poza tym, też noszą skóry ze zwierząt, które zjedli.
Może mi ktoś powiedzieć, że to pruderia, zakłamanie, że brak konsekwencji w myśleniu i działaniu.
Ja podchodzę do tego w mój sposób myślenia.
Pamiętam, że kiedy miałam 5-6 lat, do mojej prababci przychodziła, jakaś daleka krewna, która miała skórę czarnego kota zawiązaną na krzyżu, żeby jej ten biedny kot nerki grzał. Bałam się jej,  uciekałam jak tylko przychodziła.
Kot nas grzeje, ale żywy, tak samo jak i pies.

fot.faszyn.com

fot. www.ladypetite

fot. groszki.pl

fot. Cappotti

Trudno, jak już ktoś ma futro, które kupił lata temu, i ma ochotę je nosić, niech je nosi, nie obleje go farbą, ale jeśli choć przez chwilę zastanowi się nad losem zwierząt, przy zakupach, będę mu wdzięczna.
Według mnie sztuczne futra też mogą być piękne, też grzeją, a że tak szybko nie rozłożą się na czynniki pierwsze, rajstopy czy biustonosz, też tak szybko się nie rozłoży i tym nikt się nie przejmuje.

A teraz kolekcja futer naturalnych, Naomi początkowo, występowała w akcji PETA, a potem reklamowa to futro.

Gucci

fot. Rosomak

Roberto Cavalii

Roberto Cavalii

Szkoda mi zwierząt, które żyją tylko po ty, by je obedrzeć ze skóry. Warunki w jakich się je trzyma, są straszne, w metalowych klatkach, non stop na powietrzu, żeby futro było grube, gęste. Na koniec więc zwierzęta, które nosicie na sobie.

Wszystkie zdjęcia zamieszczone w tym poście pochodzą z internetu.